A New Look van Borrowed Time

Door Ralph Richmond

Slechts tien jaar geleden, zat ik op het bureau van een arts met een stethoscoop. "Ja," zei hij, "er is een laesie in de linker, bovenste kwab. Je hebt een redelijk gevorderd geval ... "Ik luisterde verbijsterd, zo vervolgde hij," Je moet een keer stoppen met werken en ga naar bed. Later, we'llsee. 'Hij gaf geen zekerheid.

Gevoel als een man, die in mid-career plotseling werd ter dood veroordeeld met anindefinite uitstel geplaatst, verliet ik het kantoor van de dokter, liep naar het park, en ging op abench, misschien, zoals ik mijzelf vertelde, voor het laatst tijd. Ik moest denken. In de volgende threedays, Ik schraapte mijn zaken; toen ging ik naar huis, stapte in bed, en zet mijn horloge af te vinken notthe minuten, maar de komende maanden. 2 ½ jaar en vele stormde de hoop later, ik liet mijn bed andbegan de lange klim terug. Het was weer een jaar voordat ik het maakte.

Ik spreek van deze ervaring, want die jaren dat in het verleden zo langzaam me geleerd wat de waarde andwhat te geloven. Ze zei tegen mij: Neem de tijd, voordat de tijd neemt je mee. Ik realiseer me nu dat dit worldI'm leven in is niet mijn oester geopend worden, maar mijn kans om te worden begrepen. Elke dag, boekdeel, is een kostbare entiteit. De zon komt op en presenteert me met 24 gloednieuwe, wonderfulhours-niet door te geven, maar te vullen.

Ik heb geleerd om die kleine, uiterst belangrijke dingen die ik nooit gedacht dat ik had de tijd tonotice waarderen voordat: het spel van licht op stromend water, de muziek van de wind in mijn favoriete grenen tree.I lijken nu te zien en te horen en voelen met sommige van de gewonnen frisheid van de kindertijd. Howwell, bijvoorbeeld, Ik herinner me de aanraking van de verende aarde onder mijn voeten de dag dat ik voor het eerst steppedupon het na de jaren in bed. Het was bijna meer dan ik kon verdragen. Het was alsof het herwinnen one'scitizenship in een wereld één was bijna verloren.

Vaak zit ik terug en zeg tegen mezelf: Laat mij noteer dit moment ben ik op dit moment wonen, want in het ik ben goed, gelukkig, hard aan het werk te doen wat ik het beste doen willen. Het zal niet altijd DitWoord, dus terwijl het is zal ik er het beste van maken en daarna maak ik herinner me-en dankbaar. Allthis, heb ik te danken aan die lange tijd aan de zijlijn van het leven. Wiser mensen komen naar thisawareness zonder deze te verwerven op de harde manier. Maar ik was niet wijs genoeg. Ik ben wisernow, een beetje, en gelukkiger.

"Kijk uw laatste over alle dingen mooi, elk uur." Met deze woorden, Walter de la Mare vat upfor me mijn filosofie en mijn geloof. God heeft deze wereld-in weerwil van wat de mens nu en thentries te doen om het-een woonplaats van de schoonheid en het wonder unmake, en Hij vulde het met moregoodness dan de meesten van ons vermoeden. En dus zeg ik tegen mezelf, zou ik niet erg vaak timeto nemen absorberen de schoonheid en het wonder, om zijn minst een beetje bij te dragen tot de goedheid? Andshould ik dan niet, in mijn hart, geef dank? Echt, ik doe. Dit geloof ik.