Mijn leven werd gered door een glimlach

Mijn leven werd gered door een glimlach
"Ik was zeker dat ik moest worden gedood. Ik werd vreselijk nerveus. Ik zocht in mijn zakken om te zien of er sigaretten, die ontsnapt waren [2] hun zoektocht. Ik vond een en vanwege mijn handen schudden, ik kon nauwelijks krijgen om mijn lippen. Maar ik had geen wedstrijden, zij die hadden genomen. "Ik keek door de tralies mijn jailer. Hij deed niet maak oogcontact met mij. Ik riep hem 'Heb je een licht?' Hij keek me aan, haalde zijn schouders op [3] en kwam aan het licht van mijn sigaret. "Als hij kwam dicht en stak de wedstrijd, zijn ogen per ongeluk vergrendeld met de mijne. Op dat moment glimlachte ik. Ik weet niet waarom ik dat deed. Misschien was het nervositeit, misschien was het omdat, wanneer je zeer dicht, één naar de andere, is het zeer moeilijk om niet te glimlachen. In ieder geval glimlachte ik. In dat moment was het alsof een vonk sprong over de kloof tussen onze twee harten, onze twee menselijke zielen. Ik weet dat hij niet wilde, maar mijn glimlach sprong door de tralies en een glimlach op zijn lippen, ook gegenereerd. Hij verlicht mijn sigaret, maar bleef in de buurt van, kijken naar mij direct in de ogen en blijven glimlachen. 

"Ik hield glimlachend naar hem, nu bewust van hem als een persoon en niet alleen een jailer. En zijn op zoek naar mij leek te hebben van een nieuwe dimensie. 'Heb je kinderen?' vroeg hij. ' ' Ja, hier, hier.' Ik haalde mijn portemonnee en zenuwachtig zocht voor de foto's van mijn familie. Ook hij haalde de foto's van zijn familie en begon te praten over zijn plannen en hoop voor hen. Mijn ogen gevuld met tranen. Ik zei dat ik vreesde dat ik zou nooit mijn familie weer te zien, nooit de kans hebben om te zien ze opgroeien. Tranen kwamen zijn ogen, ook. "Plotseling, zonder een ander woord, hij ontgrendeld mijn cel en zwijgend leidde me uit. Uit de gevangenis, rustig en door terug routes, out van de stad. Daar, aan de rand van de stad bracht hij me. En zonder een ander woord, keerde hij terug naar de stad.

"Mijn leven werd gered door een glimlach." Ja, de smile―the onaangetast, ongeplande, natuurlijke verbinding tussen mensen... Ik geloof echt dat als dat deel van jullie en dat deel van mij elkaar herkennen kon, we zouden niet vijanden. Er kon niet haat of afgunst of angst.