Η ζωή αισιόδοξος ή απαισιόδοξος μοιάζει με το γονίδιο που είπε μόλις τον υπολογισμό

Για μερικούς ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο, το γυαλί φαίνεται να είναι πάντα μισογεμάτο. Για άλλους είναι μισοάδειο. Αλλά πώς κάποιος έρχεται για να έχετε μια ηλιόλουστη διάθεση στην πρώτη θέση είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση.

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι οι αισιόδοξοι βλέπουν τον κόσμο επιλεκτικά, διανοητικά επεξεργασία θετικά πράγματα αγνοώντας τα αρνητικά, και ότι αυτή η προοπτική βοηθά καθορίζουν την υγεία τους και την ευημερία. Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει επίσης σαφές ότι οι μεταφορείς μιας συγκεκριμένης έκδοσης ενός συγκεκριμένου γονιδίου διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τους άλλους κατάθλιψης και απόπειρα αυτοκτονίας όταν αντιμετωπίζουν τραυματικά γεγονότα. Το εν λόγω γονίδιο βρίσκεται σε μια περιοχή του γονιδιώματος που προωθεί τη δραστικότητα ενός δεύτερου γονιδίου, το οποίο κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη που ονομάζεται το μεταφορέα σεροτονίνης. Η σεροτονίνη είναι ένα μόριο αγγελιοφόρος που φέρει τα σήματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων, και είναι γνωστό ότι ρυθμίζει πολλές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αν και οι λεπτομέρειες είναι σύνθετα και αμφιλεγόμενα. Η πρωτεΐνη μεταφορέα σεροτονίνης ανακυκλώνει πίσω μέσα στο κύτταρο που το παρήγαγε, Καθιστώντας το διαθέσιμο για επαναχρησιμοποίηση, αλλά επίσης τη μείωση του ποσού στις ενώσεις μεταξύ των κυττάρων και ως εκ τούτου, θεωρείται, την ισχύ του σήματος.

Έχει φαινόταν όλο και πιο πιθανό, ως εκ τούτου, ότι τα γονίδια-ιδιαίτερα εκείνων που συνδέονται με τη σεροτονίνη, έχουν να διαδραματίσουν ένα ρόλο στη διαμόρφωση της προοπτικής ενός ατόμου. Έτσι, Elaine Fox και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο του Essex, στη Βρετανία, αναρωτήθηκε αν τα γονίδια παίζουν ρόλο στην επιλεκτική προσοχή στο θετικό ή αρνητικό υλικό, με επακόλουθες επιπτώσεις στην προοπτική.

Για να μάθετε, πήραν δείγματα DNA από περίπου 100 άτομα και στη συνέχεια υποβάλλεται αυτούς τους ανθρώπους σε αυτό που είναι γνωστό ως τεστ παράδειγμα dot-αισθητήρα για να δούμε πώς θα αντιδράσει σε διαφορετικά ερεθίσματα. Σε αυτή τη δοκιμή οι συμμετέχοντες εμφανίζονται στιγμιαία φωτογραφίες που μπορεί να είναι θετική, αρνητική ή ουδέτερη στον τόνο. Στη συνέχεια, πρέπει να πατήσετε ένα πληκτρολόγιο για να υποδείξει πότε μια κουκίδα έχει εμφανιστεί στην οθόνη. Έχει

έχουν βρεθεί από την εμπειρία ότι το πιο αποσπώντας μια εικόνα, τόσο μεγαλύτερη είναι ένα πρόσωπο παίρνει να απαντήσει όταν εμφανιστεί η τελεία. Αυτό επέτρεψε Δρ Φοξ και η ομάδα της να ανακαλύψουν πώς βρέθηκε διασπούν συγκεκριμένα άτομα με συγκεκριμένες εικόνες.

Σε ένα έγγραφο που μόλις δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Βασιλικής Εταιρείας Β αναφέρουν ότι, αρκετά βέβαιος, το γονίδιο που σχετίζονται με μεταβολή προκάλεσε μια προκατάληψη στην προσοχή προς τις θετικές και αρνητικές υλικό. Μερικοί άνθρωποι είχαν δύο «μακρά» εκδόσεις του γονιδίου υποκινητή (ένα κληρονομείται από κάθε γονέα), ένα συνδυασμό που μειώνει την ποσότητα της σεροτονίνης στις ενώσεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Αυτά τα άτομα ήταν προκατειλημμένη απέναντι θετικές εικόνες και μακριά από αρνητικές. Αντίθετα, εκείνοι που είχαν είτε μια μακρά και σύντομη εκδοχή του γονιδίου, ή δύο σύντομες εκδόσεις (και συνεπώς, πιθανώς, περισσότερο σεροτονίνης στις ενώσεις), δεν έχουν τέτοια προστατευτικά προκαταλήψεις. Με άλλα λόγια, οι αισιόδοξοι έκανε πραγματικά βλέπουν τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο.

Ροζ γυαλιά μπορεί να είναι καλό για την υγεία του ατόμου, όπως αυτά τα αποτελέσματα ταιριάζουν με την ευρύτερη ιδέες για το πώς μια τάση να κοιτάξει στη φωτεινή πλευρά της ζωής είναι μέρος του να είσαι ανθεκτική στην πίεση. Εκείνοι με σύντομες παραλλαγές αυτού του γονιδίου αναμένεται να έχουν αυξημένη ευαισθησία για τις διαταραχές της διάθεσης μετά από τέτοια πίεση. Δεν είναι όλα τα καλά νέα, όμως, για τους αισιόδοξους. Επειδή αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η στάση ενός ατόμου στη ζωή είναι κληρονομική, μπορούν να χρησιμεύσουν ως μια ψυχρή προειδοποίηση σε όλους δυναμική αισιόδοξοι ότι προσπαθεί να φτιάξει τον υπόλοιπο κόσμο με τίποτα περισσότερο από ένα χαμόγελο και ένα αβίαστα ηλιόλουστη διάθεση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Ξέρετε τι είναι θλιβερό;

Εδώ και είκοσι χρόνια, έχω αποθηκεύσει όλες τις σημειώσεις μαθημάτων κολλεγίων μου και εγχειρίδια. Δυόμισι κολέγιο βαθμούς: αυτό είναι ένα πολύ χαρτί.

Ακόμη χειρότερα, εγώ τους μεταφέρονταν γύρω - και πιστέψτε με, δεν ήταν το φως - για τουλάχιστον επτά κινήσεις. Ωστόσο, ποτέ δεν φορά κοίταξε τους.

Κάθισαν στο υπόγειο μας, που καλύπτεται με ένα παχύ στρώμα σκόνης. Αν τα βιβλία και τα χαρτιά μπορούσε να αναρωτηθεί, αυτοί θα αναρωτιούνται γιατί ήταν ακόμα κάτω από τις σκάλες μας, μετά από όλα αυτά τα χρόνια. Ποια ήταν τα σχέδιά μου για αυτούς; Όταν θα την Ημέρα Big έρθει;

Λοιπόν, η μεγάλη ημέρα τελικά έφτασαν - μόνο ήταν διαφορετική από ό, τι αναμενόταν. Η γυναίκα μου, πάντα περισσότερο την αποδοχή της αλλαγής από ό, τι είμαι, τελικά με έπεισε να ανακυκλώνει ολόκληρο το χάος.

Ο πόνος που έζησα ήταν επίσης απροσδόκητο. Εγώ δεν αισθάνομαι νοσταλγία, ή να υποστεί τύψεις για μακράς έχασε μαγικές στιγμές της εκπαίδευσης μου. Όχι, τι κακό ήταν να έρθει σε αυτές τις τρομερές χαρτιά που είχα γράψει, υπενθυμίσεις των φτωχών συνήθειες μελέτης, ανωριμότητα, και ένα δυσάρεστο έλλειψη κατανόησης.

Καλό ξεμπέρδεμα πράγματι. Δεν θα πρέπει να lug αυτά τα σκονισμένα, βρώμικα πράγματα για την επόμενη κίνησή μας.

Αλλά αυτό που πραγματικά συνέβη ήταν μια κάθαρση της προσωπικής ιστορίας.

Αρχικά, πάλεψα με αυτό. Η αλήθεια είναι ότι στο αρχείο - τα βιβλία μου, τις σημειώσεις μου και τα χαρτιά μου ήταν πρωτογενείς πρώτες ύλες, που τεκμηριώνουν μια σημαντική στιγμή στη ζωή μου. Για τους σκουπίδια ήταν να σκουπίδια την αλήθεια.

Αυτό που έχω μάθει από τότε που ανέλαβε αυτό το άλμα είναι ότι το μάθημα είναι πιο σημαντική από την αλήθεια.

Νιώθω σαν ένα μεγάλο μέρος της ακίνητης εκπαίδευσης μου έχει μια άμεση αντίδραση στην flailing περίπου κατά τη διάρκεια των ετών κολλεγίων μου. Τα μαθήματα δεν είναι στα έγγραφα - είναι τώρα σε μένα.

Έτσι ήμουν ευτυχής να ελευθερώσει τον εαυτό του σωματική επιβάρυνση. Και η ψυχική μία πάρα πολύ: δεν χρειάζεται να ξαναζήσετε τις οδυνηρές στιγμές, όπως τα μαθήματα έχουν πλέον βυθιστεί σε.

Μπορεί να θέλετε να εξετάσει το ενδεχόμενο να κάνει κάτι παρόμοιο.

Όχι πολύ καιρό πριν, ένα πολύ έξυπνο άτομο δημιουργήσει ένα νέο διακοπές - Discardia! - Να γιορτάζεται τέσσερις φορές το χρόνο. Είναι μια μεγάλη ιδέα, και κάθε φορά που σαφή τα πράγματα, αισθάνομαι καλύτερα σωματικά και ψυχολογικά. σλόγκαν Discardia είναι «Ας πάει από κάθε τι που δεν κάνουν τη ζωή σας φοβερό!"

Τι προσωπικά σκουπίδια κρύβεται κάτω από τις σκάλες του υπογείου σας; Ή στο μυαλό σας;

Άστο να πάει. Και να κάνει τη ζωή σας φοβερό.