Αυτό που έχω ζήσει

Τρεις πάθος απλό αλλά συντριπτικά ισχυρή, ρύθμιζαν τη ζωή μου: η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης, και αφόρητη οίκτο για τα δεινά της ανθρωπότητας. Αυτά πάθος σαν μεγάλο άνεμο μου έχουν καεί εδώ και εκεί, σε ένα ακυβέρνητο φυσικά, πάνω από ένα μεγάλο ωκεανό αγωνία, φτάνοντας στην πολύ πρόθυρα της απόγνωσης.

Έχω αναζήτησε την αγάπη, την πρώτη, επειδή φέρνει την έκσταση - έκσταση τόσο μεγάλη που θα έχουν συχνά θυσιάζονται όλα τα υπόλοιπο της ζωής για λίγες ώρες της παρούσας χαράς. Έχω αναζήτησε αυτό, στη συνέχεια, διότι ανακουφίζει τη μοναξιά - ότι η τρομερή μοναξιά στην οποία ένα ρίγος συνείδηση ​​φαίνεται πάνω από το χείλος του κόσμου στο κρύο unfathomablelifeless άβυσσο. Έχω ζήτησε τελικά, επειδή στην Ένωση την αγάπη που έχω δει, σε μια μυστικιστική μικρογραφία, το όραμα προεικόνιση του ουρανού ότι έχετε φανταστεί άγιοι και ποιητές. Αυτό είναι αυτό που επιδιώκεται, και αν και θα μπορούσε φαίνεται πολύ καλό για την ανθρώπινη ζωή, αυτό είναι που - επιτέλους - έχω βρεθεί.

Με ίσο πάθος που έχω αναζήτησε τη γνώση. Έχω ήθελε να καταλάβει τις καρδιές των ανθρώπων. Έχω ήθελε να μάθει γιατί η αστέρια λάμπουν. Και έχω προσπαθήσει να συλλάβει την Πυθαγόρεια δύναμη με την οποία αριθμός κυριαρχεί πάνω από τη ροή. Ένα μικρό της Thi αλλά όχι πολύ, έχω επιτευχθεί. 

Η αγάπη και η γνώση, καθόσον ήταν δυνατόν, οδήγησε προς τα πάνω προς τους ουρανούς. Αλλά πάντα κρίμα μου έφερε πίσω για να γη. Απόηχοι κραυγές πόνου αντηχούν στην καρδιά μου. Τα παιδιά στην πείνα, θύματα βασανίστηκαν από δυνάστη ανήμπορος ηλικιωμένοι επιβάρυνση στο γιο τους και το Όλος ο κόσμος της lonelines φτώχειας, και ο πόνος κάνει μια παρωδία του τι ανθρώπινης ζωής θα πρέπει να είναι. Ι πολύ για να ανακουφίσει αυτό το κακό, αλλά δεν μπορώ και εγώ να υποφέρουν. Αυτό υπήρξε η ζωή μου. Έχω διαπιστώσει ότι αξίζει να ζει, και θα το ζήσουμε με χαρά και πάλι αν η πιθανότητα ήταν μου πρόσφερε.